ボルマン・マルティン

Martin Bormann – niemiecki polityk hitlerowski urodzony w Wegleben. Był synem urzędnika pocztowego. Porzucił szkołę, aby pracować na farmie. Pod koniec I wojny światowej przez krótki okres służył w armii, aby potem zaciągnąć się do Freikorpsu. Na początku lal 20. XX wieku Bormann był organizatorem nielegalnych grup paramilitarnych NSDAP.

W marcu 1924 otrzymał wyrok roku więzienia jako współsprawca, razem ze swoim przyjacielem Rudolfem Hössem (późniejszym komendantem obozu Auschwitz – nie mylić z Rudolfem Hessem), zabójstwa Walthera Kadowa, który najprawdopodobniej zadenuncjował Francuzom w Zagłębiu Ruhry Leo Schlagetera. Po wyjściu z więzienia, od 1925 aktywny działacz NSDAP w Turyngii. W październiku 1933 został mianowany Reichsleiterem NSDAP, a w listopadzie członkiem Reichstagu.

W 1941 został kierownikiem Kancelarii partii w randze ministra, a w 1943 „sekretarzem Fuhrera“. W ostatniej fazie III Rzeszy uchodził za najważniejszą postać zaraz po Hitlerze. W 1945 ukrył się i najprawdopodobniej zginął w Berlinie. Zaocznie skazany na śmierć w roku 1946 na procesie w Norymberdze.

Oficjalnie uznany za zmarłego w roku 1973.