عملیات پاستوریوس - نقشه هیتلر برای حمله به نیویورک

حتی قبل از شروع جنگ جهانی دوم, نازی ها در حال توسعه تعدادی طرح دقیق برای حمله به نیویورک و ساحل شرقی ایالات متحده بودند.

ایده هایی برای استفاده از موشک های قاره پیما وجود داشت, خلبانان انتحاری کامیکازه, بمب افکن های دوربرد یا ماموران مخفی.

برخی از این استراتژی ها بسیار جاه طلبانه بودند, سرانجام تصمیم گرفته شد که خرابکاران آلمانی با زیردریایی ها به سواحل آمریکا منتقل شوند.

آنها قرار بود تعدادی از اقدامات خرابکارانه را از جمله انجام دهند:

• در ایستگاه قطار پنسیلوانیا در نیویورک,
• در نیروگاه برق آبی در آبشار نیاگارا
• در کارخانه های ذوب آلومینیوم در ایلینوی و تنسی.

میمو, جاسوسان آلمانی با قایق U-202 به عنوان بخشی از آن به سواحل دشمن رسیدند

“عملیات پاستوریوس” ماموریت بلندپروازانه به یک شکست چشمگیر تبدیل شد, علیرغم انتخاب و آموزش هشت نفر از اعضای تیم خرابکاری, که قبلاً به طور موقت در ایالات متحده اقامت داشته است .

آنها بودند: هربرت هاپت, هاینریش هاینک, ادوارد جان کرلینگ, ریچارد کویرین, ورنر تیل, هرمان اتو نوبائر, ارنست برگر و جرج داش.

دو نفر از خرابکاران تابعیت آمریکایی داشتند, شش نفر باقی مانده به نوبه خود در ایالت ها کار می کردند.

تیمی از خرابکاران به آمریکا اعزام شدند, برای منفجر کردن پل های راه آهن, نیروگاه ها و تونل ها, تاسیسات صنعتی, یعنی برای اجرای جنگ ضروری است. هدف از این حملات نیز تضعیف روحیه و ترساندن مردم غیرنظامی بود..

نیات و نقشه های گروه خرابکاران جسورانه و شجاعانه بود. با این حال، خرابکاران آلمانی پس از دو روز در خاک آمریکا در نتیجه یک تعقیب و گریز سازماندهی شده توسط FBI از چهره خارج شدند..

همه خرابکاران به دادگاه نظامی در واشنگتن برده شدند. پرزیدنت روزولت تصمیم گرفت که مجازات را فقط با این کار کاهش دهد, که موافقت کرد با FBI همکاری کند.

در آلمان, با وجود شکست در ماموریت های خرابکارانه, هیتلر با وسواس می خواست نیویورک را در آتش ببیند.به نظر او, رقیب قدرتمند در سراسر اقیانوس اطلس, او مجبور شد با چندین حمله برنامه ریزی شده، جنگ خود را متوقف کند .

زمانی که شبح شکست در جنگ بیشتر و بیشتر به نازی ها رسید, امید آنها بر توسعه به اصطلاح سلاح متمرکز بود “نشخوار “.

مرکز تحقیقاتی در Peenemünde در دریای بالتیک در جزیره Usedom, یکی از مهمترین اشیا بود, برای زنده کردن این ایده ها.

در همان تاسیسات, جایی که اولین راکت های V-2 تولید شد 1942 یک موشک قوی تر به نام “موشک آمریکا” در ماه های آخر جنگ.

حداقل در تئوری, نبوغ مخرب مهندسان, دانشمندان و تکنسین های آلمانی هیچ محدودیتی نداشتند. آنها بودند که ایده تجهیز زیردریایی ها به سکوهای شناور را برای پرتاب نسخه اصلاح شده موشک های V-2 به سمت ایالات متحده ایجاد کردند..

این کشتی ها اولین زیردریایی هایی بودند که قادر به شلیک موشک های بالستیک علیه اهداف زمینی از دریا بودند..

در نهایت، هیچ یک از طرح های حمله به ایالات متحده با استفاده از سلاح های پیشرفته شکست خورد و هیچ موشک دوربردی بر فراز آسمان ایالات متحده ظاهر نشد..

متاسفانه, هیچ رازی نیست, که توسعه فن آوری نظامی نازی ها تنها از طریق کار اجباری در زندان امکان پذیر است, هزاران نفر از آنها در مراکز تحقیقاتی و کارخانه های مخفی زیرزمینی جان باختند.