Operatie Pastorius-Hitler's plan van aanval op New York

Zelfs voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, de nazi's ontwikkelden een reeks gedetailleerde plannen voor een aanval op New York en de oostkust van de VS..

Ze waren geweldig ideeën om intercontinentale ballistische raketten te gebruiken, kamikaze zelfmoordpiloten, lange afstand bommenwerpers of geheime agenten.

Niektóre z tych strategii były bardzo ambitne, uiteindelijk besloten om het vervoer onderzeeërs Duitse saboteurs op de Amerikaanse kust.

Ze moesten onder meer een aantal subversieve acties uitvoeren:

• op het station "Pennsylvania" in New York,
• de waterkrachtcentrale in Niagara Falls
• in aluminium smelterijen in Illinois en Tennessee.

ondanks, dat de Duitse spionnen werden gegeven aan de oevers van het vijandelijke per boot U-202 onder

“Operatie Pastorius” de ambitieuze missie bleek een spectaculaire mislukking te zijn, ondanks de verkiezing en training van acht teamleden omleiding, die eerder tijdelijk verbleven in de VS .

Zij waren: Herbert Haupt, Heinrich Heincke, Edward John Kerling, Richard Quirin, Werner Thiel, Herman Otto Neubauer, Ernest Burger en George Dasch.

Twee van de saboteurs hadden Amerikaanse staatsburgerschap, Draai de resterende zes voorheen gewerkt heeft in de staten.

Het team van saboteurs werd gestuurd naar Amerika, op te blazen spoorbruggen, stations en tunnels, industriële installaties, die nodig is voor het gedrag van oorlogvoering aanslagen werden ook demoraliseren en schrikken de burgerbevolking.

De bedoelingen en plannen van de groep saboteurs waren gewaagd en gewaagd. Maar dat waren de Duitse saboteurs ontmaskerd na twee dagen op Amerikaanse bodem als gevolg van een inval werd georganiseerd door FBI.

Alle saboteurs op militaire rechtbank in Washington, DC. President Roosevelt besloot om dit effect te verzachten, alleen, die zijn overeengekomen samen te werken met de FBI.

In Duitsland,, ondanks het mislukken van de missie van sabotage, Hitler chciał obsesyjnie zobaczyć Nowy Jork w płomieniach.Jego zdaniem, sterke concurrent aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, moest worden gedwongen uit de oorlog door een paar goed geplande aanvallen .

Als het spook van het verliezen van de oorlog meer en meer geraakt door de nazi's, hun hoop gericht op de ontwikkeling van zogenaamde wapens “wonder “.

Centrum badawcze w Peenemünde na Bałtyku na wyspie Uznam, Het was een van de belangrijkste objecten, dat deze ideeën een realiteit.

In hetzelfde gebouw, die geproduceerd de eerste V-2 raketten op 1942 jaar hebben een naam sterker raketten “Amerika Rocket” in de laatste maanden van de oorlog.

Althans in theorie, destructieve vindingrijkheid van ingenieurs, naukowców i techników Niemieckich nie miała granic. Zij waren het die het idee creëerden om onderzeeërs uit te rusten met drijvende platforms om een ​​aangepaste versie van de V-2-raketten naar de VS te lanceren..

Deze schepen waren de eerste onderzeeërs die in staat ballistische raketten afvuren zijn tegen doelen op het land van de zee.

Geen van de plannen om de Verenigde Staten aan te vallen met geavanceerde wapens is tenslotte mislukt en er zijn geen langeafstandsraketten verschenen boven de skyline van de VS..

Helaas,, het is geen geheim, dat de ontwikkeling van nazi-militaire technologie alleen mogelijk was door dwangarbeid van gevangenen, die duizenden stierven in de onderzoeksfaciliteiten en de geheime ondergrondse fabrieken.