Яроки махфии Гитлер – Хаунабау

14 декабр 1944 сол – Газетаи «Нью-Йорк тайме» дар яке аз маколахо менависад: “Тӯби пурасрор силоҳи нави Олмон аст.”

“Штаби кушунхои экспедиционии Иттифок, 13 декабр 1944 сол – Яроки нави немис ба фронти Шаркй таассуроти дахшатовар мебахшад – гузориши имрӯза. Дар ин бора лётчики куввахои харбии хавоии Америка хабар дод, ки хангоми парвози разведкавй нукраро пай бурд, объектҳои мудаввар дар осмони Олмон. Тубҳо дар як кластер буданд ё худ ба худ ҳаракат мекарданд. Лаҳзаҳо буданд, вақте ки онҳо шаффоф шуданд…”.

Ҳодисаи монанд (ва шумораи онҳо хеле зиёд буд) хабар дод лётчики ветеран аз 415 Эскадрильяи авиационии шабона.

Вай дар он вакт дар болои Хагенау разведка мекард. буд 22 декабр 1944 сол, вақт 6 об. Дар ҳоле ки ӯ баланд парвоз мекард 1000 Ист, лётчик ва оператори радар дар паси думи самолёт ду объектро диданд. Объектхои пурасрор ранги норанҷӣ медурахшиданд ва гоҳ-гоҳ ба ҳавопаймо наздик мешуданд. Лётчик ба бочкаи тез даромад, объектхо бо вучуди ин рост аз паси у парвоз мекарданд. Дар давоми ду дакика мошинхои пурасрор аз паси лётчик хеста рафтанд, дар натича вай мачбур шуд, ки манёврхои мудофиавии классикиро ичро кунад, вакте ки онхо ногахон гайб заданд…

Шарҳ додани вазъият, ки ба амал омад, барои харбй проблемаи хакикй буд. Дар ягон маврид лётчикхо ба ин объектхо хучум накардаанд, на ба онхо хамла на-карданд. Онҳо номгузорӣ шуданд “Фу Муборизон”. То ҳол (расман) ин ходисахо ба хеч вачх шарх дода нашудааст. Аммо ин яқин буд, ки он технологияи иттифокй набуд – ва ин яке аз проблемахои чиддитарини командирон буд.

дар оянда 10 лат, вакте ки адабиёти бадей бештар вокеият галаба мекунад, комьёбихои техникам немис бухор шуданд. Имрӯз мо метавонем хулоса кунем, ки объектхои пурасрор дар осмон, такмили технологияи пешрафтаи мошинҳои зидди вазнинӣ мебошад, ки пас аз Ҷанги Дуюми Ҷаҳонӣ дидаву дониста фаромӯш карда шудаанд..

Сол то сол чустучуи хакикат кори бештар серталаб мешуд. Таъсири фашистӣ (пас боз) нависандагони фантастика ба кадри кифоя тавоно буданд, то ки ҳақиқат бо дурӯғ ба осонӣ хира шавад, ва тафтиши воқеият торафт душвортар мешуд. Ҷудо кардани ҳақиқат аз охирин 50 солхо аз ихтирооти нависандагон, он чиз аст, ки курбонихои зиёдеро талаб мекард.

Яке аз одамон, ки дар солхои чанг дар конструк-цияхои пластинкахои парвозкунанда кор мекард, капитани Luftwaffe буд, конструктори самолёт Рудольф Шрайвер. В 1950 сол эълон кард, ки вай дар назди Прага дар коллективи хурд кор мекард, ки максад аз он кор карда баромадани типи нави тахтаи парвозкунанда буд.

Ин маълумот бори аввал дар матбуот дар рӯзнома пайдо шуд “оина” з 30 бренд 1950 сол дар мақола “Комбои табақ-парак”.

“… Рудолф Скривенер, ки даъво мекунад, ки инженерони тамоми чахон аз ибтидои солхои 40-ум ба тадкики пластинкахои парвозкунанда машгуланд, барои Штатхои Муттахида сохтани чунин машинаро аз 6 кунад 9 моҳҳо. 40-хатмкунандаи тобистонаи университети Прага меафзояд, ки вай нусхаи хуччатхои машинаро тартиб додааст, ки вай онро диски парвозкунанда меномад. Вай пеш аз суқути Олмон муваффақ шуд, зеро баъдтар хуччатхоро мусодира кардан мумкин буд. Даъвохо, ки машина ба суръати наздик тезонда метавонад 2600 мил дар як соат…”

Баъзе маводҳои Рудольф онро ба расонаҳо расониданд. Дар руи хуччатхо расмхои тахтачахои азими парвозкунанда буданд, инчунин тамоми силсилаи хуччатхои техникй, ки мутаассифона нопурра буданд. Шрайвер дар охири солҳои 50-ум вафот кард.

Тадқиқотчӣ Билл Роуз оид ба парванда маълум кард, ки Шривер бо дигар олимон кор кардааст, ҳам Клаус Хабермоль ва ҳам Ҷузеппе Беллузо (Муҳандиси итолиёвӣ), инчунин бо доктор Уолтер Миет. Тадкикоти Роза нишон дод, ки Миете дар ду маркази берун аз Прага директори программам воситахои гравитационй буд. Мо дар бораи он каме бештар медонем. кори Уолтер, аммо, мо маълумоти дақиқ дар бораи намедонем. Верхера фон Брауна, ки аз 1933 сол ҳамчун суратгири худ.

Мо ҳоло боварӣ дорем, ки акаллан яке аз олимон, ки аз чумлаи дигарон буд. Виктор Шаубергер дар истеҳсоли дискҳои парвозкунанда машғул буд. Вай соли чорй ба Прага омад 1945 – чунон ки Шривер икрор шуд. Таҷрибаҳои аввалини ӯ бо левитация алоқаманд буданд. таваллуд шудааст 1885 сол, Шаубергер махсусан ба табиат шавк дошт. Аввалхо хамчун муаллими аъло, баъдтар хамчун тадкикотчй мустакилона механизми табиии мубодилаи энергияро дар руи Замин омухт.

У даъво кард, ки “технологияи ҳозира падидаҳои бадро истифода мебарад. Он ба энтропия асос ёфтааст – ҳаракат, ки табиат онро барои шикастани моддаи фишурда истифода мебарад. Ва ҳанӯз… табиат барои афзоиш як намуди тамоман дигар падидаро истифода мебарад. Технологияи бартаридошта дар асоси таркиш – сӯзишворӣ ва тақсим кардани атомҳо – ҷаҳонро дар паҳншавӣ пур мекунад, энергияи гармидиҳанда, ки зараровар аст.”

Шаубергер бовар кард, ки истехсоли энергияи хозираро бо процесси баръакси ин иваз кардан мумкин аст, ки холо ба амал омада истодааст, яъне, ки табиат истифода мебарад. Вай мухолифи ГЭС буд: “Вакте ки оби фишурда аз турбинахо чорй мешавад, rezultatem jest ‘martwa woda'”. Аз ин ру, вай варианти махсуси турбинахои соркунандаро тартиб дод, ки “зинда мекунанд” об.

Сарчашма:HOTNEWS.pl