Canaris Wilhelm

Wilhelm Canaris (1887-1945) admirał i szef niemieckiej Abwehry – wywiadu wojskowego przy Dowództwie Naczelnym Sił Zbrojnych, urodzony 1 stycznia 1887 roku w miejscowości Aplerbeck, w rodzinie przemysłowca z Westfalii.Ojciec pochodzenia greckiego.

Do cesarskiej marynarki wojennej wstąpił w 1905r. Pod koniec I wojny światowej dowodził okrętem podwodnym na Morzu Śródziemnym, oraz również kierował, różnymi misjami wywiadowczymi we Włoszech i hiszpanii. Od roku 1920 oficer sztabowy marynarki wojennej we flocie bałtyckiej. W późniejszym czasie dowódca okrętu wojennego “Schlesien”. Zaraz po wojnie był współorganizatorem kontrrewolucyjnej bojówki i brał udział w puczu Kappa. Wysoko cenił antywersalski program polityczny Hitlera, a jego patologiczny wręcz lęk przed komunizmem i Rosją znalazł swój wyraz w jawnym popieraniu reakcji w okresie Republiki Weimarskiej. Canaris nie znosił przemocy tłumu i brutalności jaki niósł ze sobą nazizmu, a jego postawa stała się jeszcze bardziej dwuznaczna, kiedy to pierwszego stycznia 1935 roku mianowano go szefem Abwehry, którym pozostał do lutego 1944 TAOM-. Jako szef Abwehry, Wilhelm Canaris okazał się niekompetentnym dyletantem, jego analizy były często chybione, a i zakres posiadanych informacji wywiadowczych na temat wroga znikomy. Canaris był odludkiem i pesymistą, w samotności przeżywał załamania przed każdą poważną operacją wojskową, a po jej sukcesie rozpływał się nad geniuszem Adolfa Hitlera.

Stale gnebiło go niskie poczucie własnej wartości. Jego niechęć do niektórych dziedzin polityki Hitlera, oraz kontakty z działaczami opozycyjnymi nie przeszkadzały mu pełnić obowiązków szefa kontrwywiadu. To on zaproponował takie posunięcia w czasie wojny, jak oznakowanie Żydów żółtą gwiazdą. Posiadał kompletny zakres informacji na temat przestępstw popełnionych przez gestapo i chociaż początkowo sprzeciwiał się metodom stosowanym nagminnie przez SS w Polsce (w szczególności brutalnym prześladowaniom inteligencji, arystokracji i kleru), zobowiązał swych podwładnych do ścisłej współpracy ze służbami bezpieczeństwa Rzeszy.

Ze swoim dawnym uczniem Reinhardem Heydrichem, ostro rywalizował, ale jednocześnie był z nim w bliskich stosunkach sąsiedzkich. W celu ochrony siebie i swoich ludzi przed inwigilacją ze strony SD Canaris zdobył dokument świadczący o rzekomo niearyjskim pochodzeniu Heydricha, lecz kiedy ten zmarł, na jego pogrzebie wygłosił pochwalną mowę, w której nazwał zwierzchnika gestapo

“prawdziwym przyjacielem i wielkim człowiekiem”.

W lutym 1944 roku Canaris został zdymisjonowany przez Hitlera, pod naciskiem SS. Po krótkiej przerwie przeniesiono go na stanowisko szefa Urzędu do spraw Gospodarki Wojennej III Rzeszy.

23 lipca 1944 TAOM-, po nieudanym zamachu na Hitlera, został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym we Flossenburgu na północ od Monachium, wielokrotnie torturowany i przesłuchiwany przez SS.

5 Aprily 1945 roku Hitler nakazał egzekucję Canarisa, wyrok został formalnie zatwierdzony przez Trybubał Ludowy. 9 Aprily 1945 TAOM-, tuż po godzinie 5:30, SS mani zarzucili mu na szyję pętlę ze struny fortepianowej i dusili go powoli, by przedłużyć cierpienia. Po zdjeciu

stryczka zdumieni strażnicy stwierdzili, że Canaris jeszcze żyje, powieszono go więc ponownie. Nastepnie odcieto mu stopy i dłonie, a ciało spalono.