Το μυστικό όπλο του Χίτλερ – Haunebau

14 Δεκέμβριος 1944 έτος – Γράφει η εφημερίδα New York Times σε ένα από τα άρθρα: “Μια μυστηριώδης ιπτάμενη μπάλα είναι το νέο όπλο της Γερμανίας.”

“Αρχηγείο των Συμμαχικών Δυνάμεων Εκστρατείας, 13 Δεκέμβριος 1944 έτος – Το νέο γερμανικό όπλο θα κάνει τρομακτική εντύπωση στο Ανατολικό Μέτωπο – σημερινό ρεπορτάζ. Ένας πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ ανέφερε, ότι κατά τη διάρκεια μιας αναγνωριστικής πτήσης παρατήρησε ασήμι, στρογγυλά αντικείμενα στον γερμανικό ουρανό. Οι μπάλες ήταν σε ένα σύμπλεγμα ή κινούνταν μόνες τους. Υπήρχαν στιγμές, όταν έγιναν ημιδιαφανή…”.

Παρόμοιο γεγονός (και ήταν αρκετά από αυτά) αναφέρθηκε από βετεράνο πιλότο από 415 Μοίρα Νυχτερινής Αεροπορίας.

Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε μια αποστολή αναγνώρισης πάνω από το Χάγκεναου. ήταν 22 Δεκέμβριος 1944 έτος, χρόνος 6 νερό. Ενώ πετούσε ψηλά 1000 Να σταματήσει, ο πιλότος και ο χειριστής του ραντάρ εντόπισαν δύο αντικείμενα πίσω από την ουρά του αεροπλάνου. Μυστήρια αντικείμενα έλαμπαν πορτοκαλί και από καιρό σε καιρό πλησίαζαν στο αεροπλάνο. Ο πιλότος μπήκε σε ένα κοφτερό βαρέλι, τα αντικείμενα ωστόσο πέταξαν ακριβώς πίσω του. Για δύο λεπτά, τα μυστηριώδη οχήματα σέρνονταν πίσω από τον πιλότο, ως αποτέλεσμα, έπρεπε να εκτελέσει κλασικούς αμυντικούς ελιγμούς, όταν ξαφνικά εξαφανίστηκαν…

Εξηγώντας την κατάσταση, που έλαβε χώρα ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα για τον στρατό. Σε καμία από τις περιπτώσεις οι πιλότοι δεν επιτέθηκαν σε αυτά τα αντικείμενα, ούτε δέχθηκαν επίθεση από αυτούς. Ονομάστηκαν “Foo Fighters”. Μέχρι τώρα (επίσημα) αυτά τα γεγονότα δεν έχουν εξηγηθεί με κανέναν τρόπο. Αλλά ήταν σίγουρο, ότι δεν ήταν συμμαχική τεχνολογία – και αυτό ήταν ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα για τους διοικητές.

στην επόμενη 10 λατ, όταν η μυθοπλασία κέρδιζε συχνότερα την πραγματικότητα, τα επιτεύγματα της γερμανικής τεχνολογίας εξατμίστηκαν. Σήμερα μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι τα μυστηριώδη αντικείμενα στον ουρανό, είναι μια τελειοποίηση της προηγμένης τεχνολογίας των οχημάτων κατά της βαρύτητας, σκόπιμα ξεχασμένα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Χρόνο με το χρόνο, η αναζήτηση της αλήθειας ήταν όλο και πιο απαιτητική. Φασιστική επιρροή (τότε ακόμα) οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας ήταν αρκετά δυνατοί, ώστε η αλήθεια να θολώνει εύκολα με το ψέμα, και η πραγματικότητα γινόταν όλο και πιο δύσκολο να επαληθευτεί. Διαχωρίζοντας την αλήθεια από την τελευταία 50 χρόνια από τις εφευρέσεις των συγγραφέων, είναι ένα πράγμα, που απαιτούσε πολλές θυσίες.

Ένας από τους ανθρώπους, που εργάστηκε σε σχέδια ιπτάμενων δίσκων κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν καπετάνιος της Luftwaffe, ο σχεδιαστής αεροσκαφών Rudolph Schriever. W 1950 έτος που δήλωσε, ότι δούλευε κοντά στην Πράγα σε μια μικρή ομάδα, στόχος του οποίου ήταν η ανάπτυξη ενός νέου τύπου ιπτάμενου δίσκου.

Η πληροφορία αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα μέσα ενημέρωσης στην εφημερίδα “Ο καθρέφτης” z 30 μάρκα 1950 έτος στο άρθρο “Συνδυασμός πιατάκι-ιπτάμενο”.

“… Ρούντολφ Σκρίβενερ, που ισχυρίζεται, ότι μηχανικοί από όλο τον κόσμο ερευνούν τους ιπτάμενους δίσκους από τις αρχές της δεκαετίας του 1940, σχεδιάζει να κατασκευάσει μια τέτοια μηχανή για τις Ηνωμένες Πολιτείες από 6 κάνω 9 μήνες. 40-θερινός απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Πράγας προσθέτει, ότι είχε κάνει αντίγραφο της τεκμηρίωσης του μηχανήματος, που ονομάζει ιπτάμενο δίσκο. Τα κατάφερε πριν την πτώση της Γερμανίας, γιατί αργότερα τα έγγραφα θα μπορούσαν να κατασχεθούν. Αξιώσεις, ότι το μηχάνημα μπορεί να επιταχύνει σε σχεδόν ταχύτητα 2600 μίλια ανά ώρα…”

Μερικά από τα υλικά του Ρούντολφ έφτασαν στα μέσα ενημέρωσης. Στα έγγραφα υπήρχαν σχέδια από τεράστιους ιπτάμενους δίσκους, καθώς και ολόκληρη σειρά τεχνικών εγγράφων, που δυστυχώς ήταν ελλιπείς. Ο Σράιβερ πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του '50.

Ο ερευνητής Bill Rose για την υπόθεση ανακάλυψε, ότι ο Schriever συνεργάστηκε με άλλους επιστήμονες, τόσο ο Κλάους Χάμπερμολ όσο και ο Τζουζέπε Μπελούζο (Ιταλός μηχανικός), και επίσης με τον Δρ Walter Miethe. Η έρευνα του Rose έδειξε, ότι ο Miethe ήταν ο διευθυντής του προγράμματος βαρυτικών οχημάτων σε δύο κέντρα έξω από την Πράγα. Γνωρίζουμε λίγα περισσότερα για το. Το έργο του Walter, Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς πληροφορίες για. Wernhera von Brauna, που ήταν από 1933 έτος ως φωτογράφος του.

Είμαστε πλέον σίγουροι, ότι τουλάχιστον ένας από τους επιστήμονες, που ήταν μεταξύ άλλων. Ο Viktor Schauberger ασχολήθηκε με την παραγωγή ιπτάμενων δίσκων. Ήρθε στην Πράγα το έτος 1945 – όπως παραδέχτηκε ο Schriever. Τα αρχικά του πειράματα σχετίζονταν με την αιώρηση. Γεννημένος στις 1885 έτος, Ο Schauberger ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη φύση. Αρχικά ως εξαιρετικός δάσκαλος, αργότερα, ως ερευνητής, έμαθε μόνος του τον φυσικό μηχανισμό ανταλλαγής ενέργειας στη Γη.

Ισχυρίστηκε, Οτι “Η τρέχουσα τεχνολογία χρησιμοποιεί άσχημα φαινόμενα. Βασίζεται στην εντροπία – κίνηση, που χρησιμοποιείται από τη φύση για τη διάσπαση της συμπυκνωμένης ύλης. Και ακόμη… Η φύση χρησιμοποιεί ένα εντελώς διαφορετικό είδος φαινομένου για την ανάπτυξη. Η επικρατούσα τεχνολογία που βασίζεται στην έκρηξη – καύση καυσίμου και διάσπαση ατόμων – γεμίζει τον κόσμο στην εξάπλωση, ενέργεια που παράγει θερμότητα, που είναι επιβλαβές.”

Ο Schauberger πίστευε, ότι η τρέχουσα παραγωγή ενέργειας μπορεί να αντικατασταθεί από την αντίθετη διαδικασία από αυτήν, που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή, αυτό είναι, που χρησιμοποιεί η φύση. Ήταν αντίπαλος του υδροηλεκτρικού εργοστασίου: “Όταν το νερό υπό πίεση ρέει μέσα από τους στρόβιλους, rezultatem jest ‘martwa woda'”. Ως εκ τούτου, σχεδίασε μια ειδική έκδοση των στροβίλων αναρρόφησης, οι οποίες “ζωντανεύουν” νερό.

Πηγή:HOTNEWS.pl