Επιχείρηση Pastorius - Το σχέδιο του Χίτλερ για επίθεση στη Νέα Υόρκη

Ακόμη και πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, naziści opracowywali szereg szczegółowych planów ataku na Nowy Jork i wschodnie wybrzeże USA.

Υπήρχαν ιδέες για χρήση υπερδιηπειρωτικών πυραύλων, pilotów samobójców kamikadze, βομβαρδιστές μεγάλης εμβέλειας ή μυστικούς πράκτορες.

Ορισμένες από αυτές τις στρατηγικές ήταν πολύ φιλόδοξες, τελικά αποφασίστηκε η μεταφορά των Γερμανών σαμποτέρ στις αμερικανικές ακτές με υποβρύχια.

Mieli oni przeprowadzić szereg akcji dywersyjnych między innymi:

• στον σιδηροδρομικό σταθμό της Πενσυλβάνια στη Νέα Υόρκη,
• στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στους καταρράκτες του Νιαγάρα
• σε χυτήρια αλουμινίου στο Ιλινόις και στο Τενεσί.

Μίμο, ότι οι Γερμανοί κατάσκοποι έφτασαν στις εχθρικές ακτές με το σκάφος U-202 ως μέρος του

“Επιχείρηση Pastorius” ambitna misja okazała się spektakularną porażką, παρά την επιλογή και την εκπαίδευση οκτώ μελών της ομάδας σαμποτάζ, που προηγουμένως διέμενε προσωρινά στις Ηνωμένες Πολιτείες .

Ήταν: Χέρμπερτ Χάουπτ, Χάινριχ Χάινκ, Έντουαρντ Τζον Κέρλινγκ, Ρίτσαρντ Κουίριν, Βέρνερ Θίελ, Herman Otto Neubauer, Ernest Burger και George Dasch.

Δύο από τους σαμποτέρ είχαν αμερικανική υπηκοότητα, Οι υπόλοιποι έξι, με τη σειρά τους, εργάζονταν στις πολιτείες.

Μια ομάδα σαμποτέρ στάλθηκε στην Αμερική, να ανατινάξουν τις σιδηροδρομικές γέφυρες, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και σήραγγες, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, δηλαδή αναγκαίες για τη διεξαγωγή του πολέμου Οι επιθέσεις είχαν επίσης σκοπό να αποθαρρύνουν και να τρομάξουν τον άμαχο πληθυσμό.

Zamierzenia i plany grupy dywersantów były śmiałe i odważne. Ωστόσο, οι Γερμανοί σαμποτέρ αποκαλύφθηκαν μετά από δύο ημέρες σε αμερικανικό έδαφος ως αποτέλεσμα ανθρωποκυνηγητού που διοργάνωσε το FBI.

Όλοι οι σαμποτέρ οδηγήθηκαν ενώπιον στρατιωτικού δικαστηρίου στην Ουάσιγκτον. Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ αποφάσισε να μετατρέψει τις ποινές μόνο με αυτό, που συμφώνησε να συνεργαστεί με το FBI.

Στα γερμανικά, παρά την αποτυχία των αποστολών σαμποτάζ, Ο Χίτλερ ήθελε με εμμονή να δει τη Νέα Υόρκη στις φλόγες.Κατά τη γνώμη του, ισχυρός αντίπαλος πέρα ​​από τον Ατλαντικό, χρειάστηκε να αναγκαστεί να σταματήσει τον πόλεμο του με αρκετές καλά σχεδιασμένες επιθέσεις .

Όταν το φάντασμα της ήττας του πολέμου έφτασε στους Ναζί όλο και περισσότερο, Οι ελπίδες τους επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη των λεγόμενων όπλων “αναμάσημα μηρυκαστικού “.

Ερευνητικό κέντρο στο Peenemünde στη Βαλτική Θάλασσα στο νησί Usedom, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά αντικείμενα, για να ζωντανέψουν αυτές τις ιδέες.

Στην ίδια εγκατάσταση, όπου παρήχθησαν οι πρώτοι πύραυλοι V-2 1942 ένας πιο ισχυρός πύραυλος που ονομάζεται “Πύραυλος Αμερικής” τους τελευταίους μήνες του πολέμου.

Τουλάχιστον στη θεωρία, καταστροφική εφευρετικότητα μηχανικών, των Γερμανών επιστημόνων και τεχνικών δεν είχε όρια. To oni stworzyli ideę wyposażenia okrętów podwodnych w pływające platformy do uruchomienia zmodyfikowanej wersji rakiet V-2 w kierunku USA.

Αυτά τα πλοία ήταν τα πρώτα υποβρύχια ικανά να εκτοξεύουν βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον χερσαίων στόχων από τη θάλασσα.

W końcu żaden z planów ataku na Stany Zjednoczone za pomocą wykorzystania zaawansowanych broni nie powiódł się i żadne pociski dalekiego zasięgu nie pojawiły się nad panoramą USA.

Δυστυχώς, δεν είναι μυστικό, że rozwój technologii wojskowych nazistów był możliwy jedynie poprzez pracę przymusową więźniów, χιλιάδες από τους οποίους πέθαναν σε ερευνητικές εγκαταστάσεις και μυστικά υπόγεια εργοστάσια.