Operasie Pastorius - Hitler se plan om New York aan te val

Selfs voor die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog, naziści opracowywali szereg szczegółowych planów ataku na Nowy Jork i wschodnie wybrzeże USA.

Daar was idees om super interkontinentale missiele te gebruik, pilotów samobójców kamikadze, langafstand-bomwerpers of geheime agente.

Sommige van hierdie strategieë was baie ambisieus, uiteindelik is besluit om die Duitse saboteurs met duikbote na die Amerikaanse kus te vervoer.

Mieli oni przeprowadzić szereg akcji dywersyjnych między innymi:

• by die Pennsylvania-treinstasie in New York,
• by die hidro-elektriese aanleg in Niagara-waterval
• in aluminiumsmelters in Illinois en Tennessee.

Mimo, dat Duitse spioene per boot U-202 aan vyandelike kus gekom het as deel van

“Operasie Pastorius” ambitna misja okazała się spektakularną porażką, ten spyte van die keuring en opleiding van agt lede van die sabotasiespan, wat voorheen tydelik in die Verenigde State gewoon het .

Hulle was: Herbert Haupt, Heinrich Heinck, Edward John Kerling, Richard Quirin, Werner Thiel, Herman Otto Neubauer, Ernest Burger en George Dasch.

Twee van die saboteurs het Amerikaanse burgerskap gehad, die oorblywende ses het op hul beurt in die state gewerk.

’n Span saboteurs is na Amerika gestuur, om die spoorwegbrûe op te blaas, kragsentrales en tonnels, industriële installasies, dit wil sê, nodig vir die voer van oorlogvoering Die aanvalle was ook bedoel om die burgerlike bevolking te demoraliseer en bang te maak.

Zamierzenia i plany grupy dywersantów były śmiałe i odważne. Die Duitse saboteurs is egter na twee dae op Amerikaanse bodem ontmasker as gevolg van 'n soektog wat deur die FBI gereël is.

Al die saboteurs is voor 'n militêre hof in Washington gebring. President Roosevelt het besluit om die vonnisse slegs hiermee te versag, wat ingestem het om met die FBI saam te werk.

In Duitsland, ten spyte van die mislukking van sabotasie-missies, Hitler wou obsessief New York in vlamme sien, na sy mening, kragtige mededinger oor die Atlantiese Oseaan, hy moes deur verskeie goed beplande aanvalle gedwing word om sy oorlogvoering te staak .

Toe die spook om die oorlog te verloor die Nazi's meer en meer bereik het, hul hoop gefokus op die ontwikkeling van sogenaamde wapens “snou “.

Navorsingsentrum in Peenemünde aan die Oossee op die eiland Usedom, dit was een van die belangrikste voorwerpe, om hierdie idees tot lewe te bring.

In dieselfde fasiliteit, waar die eerste V-2-vuurpyle vervaardig is 1942 'n kragtiger vuurpyl genoem “Amerika vuurpyl” in die laaste maande van die oorlog.

Ten minste in teorie, vernietigende vernuf van ingenieurs, van Duitse wetenskaplikes en tegnici het geen perke gehad nie. To oni stworzyli ideę wyposażenia okrętów podwodnych w pływające platformy do uruchomienia zmodyfikowanej wersji rakiet V-2 w kierunku USA.

Hierdie skepe was die eerste duikbote wat ballistiese missiele teen landteikens vanaf die see kon afvuur.

W końcu żaden z planów ataku na Stany Zjednoczone za pomocą wykorzystania zaawansowanych broni nie powiódł się i żadne pociski dalekiego zasięgu nie pojawiły się nad panoramą USA.

Ongelukkig, is geen geheim nie, że rozwój technologii wojskowych nazistów był możliwy jedynie poprzez pracę przymusową więźniów, duisende van wie gesterf het in navorsingsfasiliteite en geheime ondergrondse fabrieke.