Guerra – Attualmente

JAK TO SIĘ ZACZĘŁO?

Nel mese di giugno 2009 La signora Elisabetta Czestochowa anni (docente di storia, XII LO) e il Sig. Jacek Kurowski (docente di storia, XII LO) annunciato, że w klasie trzeciej będzie trzeba wykonać projekt o losach swojej rodziny z czasów II Wojny Światowej.

Il lavoro di progettazione è stato alcun. Aleksandra Basandowska postanowiła nakręcić reportaż. Perché il video? Riconosciuto, że tego typu przekaz informacji najbardziej trafia do odbiorcy. Tuttavia collega dalla panchina- Arkadiusz Frontczak, selezionato presentazione multimediale.

Kolejne miesiące trwał nieustający montaż i nanoszenie poprawek, lavori sono stati commissionati ad aprile 2010 do oceny i wysłane na konkurs odbywający się pod patronatem medialnym Gazety Pomorskiej, do Pomorskiego Muzeum Wojskowego.

Nel mese di maggio 2010 roku uczestnicy otrzymali zaproszenie na uroczyste rozdanie nagród, film Aleksandry Basandowskiej zajął pierwsze miejsce ex aequo z pracą Karoliny Bobrowskiej! A praca Arkadiusza Frontczaka zajęła trzecie miejsce ex aequo z pracą Agnieszki Popielas.

Obie prace zostały oddane Pomorskiemu Muzeum Wojskowemu, dove è possibile vederli lavorare insieme con gli altri partecipanti.

QUALE FUTURO?

Dall'avvio del progetto l'idea di creare due, composto da persone che lavorano su di esso più volte subito un cambiamento. Ostatecznie nad projektem pracuje Aleksandra Basandowska oraz Patryk Kwela, a ich opiekunem jest Karolina Bartoszewicz- appassionato di azione sociale e il volontariato, pracownik Akademickich Inkubatorów Przedsiębiorczości oraz Świetlicy Opiekuńczo-Wychowawczej Caritas Diecezji Bydgoskiej. La squadra è forte, brak jednak najważniejszego – pokolenia lat 1939-1945 oraz ich bezcennych wspomnień.

Głównym celem projektu jest przedłużenie pamięci o losach polskiej ludności z czasów II Wojny Światowej. Il mio, jako dorastające pokolenie, abbiamo l'opportunità di parlare con i nonni su ciò che i sopravvissuti, jednak to pokolenie, które dopiero dojrzewa i być może za kilka lat zainteresuje się tym tematem, probabilmente non è stata una tale opportunità.

Quello che vogliamo fare, to ukazanie wojny od innej strony niż uczą nas tego w szkole. Nagrywany przez nas film to zbiorowisko emocji opowiadane przez prawdziwych ludzi, nie zbiór literek w książce od historii czytanych na sucho i pod przymusem nauczyciela. Noi vogliamo, by pamięć o naszych polskich bohaterach, żyjących wśród nas przetrwała za pomocą ich własnych słów i wizerunków. Taka forma uwieczniania historycznych faktów będzie z pewnością piękną pamiątką dla przyszłych pokoleń oraz środkiem przekazu oddziaływującym na odbiorców za pomocą prawdziwych emocji będących skutkiem wydarzeń lat wojennych.

Słowa naszych bohaterów to wojna od strony przeżyć zwykłego cywila, guerra attraverso gli occhi dei bambini e dei giovani, którzy dopiero wkraczali w prawdziwe życie. Orrore, paura, incertezza – tych uczuć nie znajdziemy w książkach szkolnych. Il mio, con il vostro aiuto, chcemy przekazywać to dalej. Non vuoi dare a scomparire, nie pozwolimy następnym pokoleniom o tym zapomnieć.

Abbiamo bisogno di persone, które zdecydują się pomóc nam w stworzeniu projektu DWA, accetta di raccontare la loro storia, podzielić się z nami swoimi wspomnieniami, ricordo di questo tragico periodo. Prosimy o pomoc w naszym przedsięwzięciu, nie pozwólmy następnym pokoleniom na przyjęcie do świadomości pozbawionego emocji obrazu tamtych czasów. Chiediamo anche ai giovani, Nonni avrebbe chiesto aiuto per creare un progetto, który stanie się zarówno pamiątką jak i realnym materiałem edukacyjnym dla młodzieży szkolnej.

Dopo il completamento del progetto, disco con il film “Progetto DUE o guerra – Attualmente” otrzymają na własność wszystkie osoby prywatne, che ha collaborato con noi. Più di questo, oba filmy zostaną dostarczone do szkół, che si impegnano a collaborare con noi, by były wyświetlane w ramach lekcji historii.

Więcej informacji na stronie:

http://projektdwa.cba.pl